Mee naar zee.
In de oceaan staan geen bordjes met pijlen. Routeplanners zijn er al helemaal niet. En toch kunnen zeeschildpadden de weg terugvinden naar het strand waar ze ooit geboren zijn. Zelfs na 20 jaar. Soms moeten ze daar duizenden kilometers voor zwemmen.
Pingpongballen.
Op het strand graaft de moederschildpad een kuil. Daar legt ze de eitjes in. Wel honderd per keer. Van buiten zien ze eruit als witte pingpongballen. Aan de binnenkant gebeurt een wondertje. Dit wondertje barst na ongeveer zes weken uit en het trappelt zich met zijn kleine flippers een weg omhoog door het zand, tegelijk met al zijn broertjes en zusjes. Net als hun ouders weten deze piepkleine schilpadjes waar ze naar toe moeten: de oceaan.
Hindernisbaan.
Het leven van een baby zeeschildpad barst van de gevaren. Stropers kunnen de nesten leegroven en de eieren opeten of verkopen. Op veel stranden verstoren toeristen de rust. En als ze groot zijn kan er ook van alles misgaan. Plastic rotzooi in de oceaan. Botsingen met schepen, vervuiling van visnetten. Het is een grote hindernisbaan.
Onmisbaar.
Zeeschildpadden zijn niet alleen prachtig om te zien, ze zijn ook onmisbaar in de oceaan. De lederschildpad eet bijvoorbeeld kwallen. Nuttig, want als daar teveel van zijn, eten ze al het voedsel van kleine vissen op en dat verstoort de balans in de zee.
Snelle zwemmers.
Dat het zeedieren zijn zie je aan hun poten. Dat zijn platte flippers, perfect om mee te zwemmen. Het rugschild is plat, zodat ze lekker snel door het water gaan.
Zeven soorten.
zeeschildpad Wist je dat er wel zeven verschillende soorten zeeschildpadden bestaan? Het zijn reptielen. Dat betekent dat ze een huid hebben met schubben en eieren leggen met een schaal.
